เป็นที่น่าเห็นใจเป็นอย่างมาก สำหรับยายกุ้งฝอย ที่ตนเองนั้นก็ชรามากแล้ว
แต่กลับต้องเลี้ยงหลา นและเหลนกว่ายี่สิบชีวิต และทั้งหมดนั้นอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกัน
ยายเล่าให้ฟังว่า มีบุตรชายหนึ่งคน และบุตรสาวอีกสี่ นั้นออกไปทำงานที่อื่น
ตนแรกเอามาให้เลียงสี่คน และก็ตามมาอีกเรื่อยๆ และด้วยความที่ไม่มีทุนจะสร้างบ้านใหม่
ก็เลยต้องอยู่กันทั้งหมดนั้นต้องนอนรวมกันข้างบน ส่วนยายนั้นนอนที่ห้องครัว
เส้นทางเข้าบ้านนั้นก็ถูกขายไปให้คนอื่น ก็ต้องรอดูกันอีกทีว่าจะเข้าได้หรือไม่
ยายได้ขอร้องเอาไว้ว่าอย่านำมาให้เพิ่มอีกเลย เนื่องจากตนนั้นไม่ค่อยจะมีทุน
เรียกว่ายากจนเลยก็ได้ ทุกคนต้องไปโรงเรียนแต่ก็ไม่ค่อยมีใครอยากจะไปเท่าไหร่
เพราะว่าไม่มีชุดที่จะใส่ไป เรื่องอาหารการกินนั้น ก็กินเท่าที่เราจะพอหามาได้
บางทีไม่มีเราก็ไปขอยืมจากคนข้างบ้าน มีแค่เจ็ดร้อยต้องเลี้ยงหลายชีวิต
ยายบอกว่าอยากให้ช่วยหล านๆมากกว่า ให้เขานั้นมีเสื้อผ้าและรองเท้า
ที่จะใส่ไปเรียนหนังสือได้ เราก็อยู่กันตามพอมีพอกินกัน บางทีไม่มีก็ไม่กิน
ก็เลยกินข้าวเหนียวเปล่าๆให้อิ่มท้อง และก็มีผู้ใจดีนั้นเข้าไปช่วยเหลือคุณยายอย่างมากมาย
